Een Oeil de Boeuf klok ook wel een Ossenoog in het Nederlands genoemd is een acht dagen klok van Franse makelij. De naam komt van de vorm en de samenstelling van de kleuren. Meestal is er een houten stijl rondom een donker rand en de eigenlijk wijzerplaat is meestal parelmoer wat het doet lijken op een oog en doordat de klokken redelijk groot zijn is een Ossenoog wel op zijn plaats. Het binnenwerk is dikwijls iets dat lijkt op het binnenwerk van een Franse pendule maar in plaats van een ronde vorm hebben deze een rechthoekige vorm. De kwaliteit blijft gelijk. De achterkant van kast bestaat uit een houten langwerpige zeshoek die zwart geschilderd is.
Het glas van de klok zit in een sierlijke lijst in de vorm van uitgerokken cirkel die lightjes golft. Dit geheel zit vast met een scharnier en kan naar boven toe geopend worden om de wijzers te verzetten en toegang te geven tot de opwind gaten.
Kienzle is het oudste Duitse horlogebedrijf, het werd gesticht in 1822 in Schwenningen. In 1883 trouwde Jacob Kienzle met iemand van de Schlenker familie. Later werd de naam gewijzigd naar Schlenker & Kienzle. Vanaf 1894 maakten ze gebruik van Amerikaanse productietechnieken die het gewicht en de kostprijs verlaagden. Dit door de standaardisering van onderdelen en er werden veel onderdelen gemaakt door deze uit een plaat te stansen. Het was voor die tijd zeer innovatief. In 1897 werd Jakob Kienzle hoofdeigenaar van de firma en later liet hij de naam wijzigen naar Kienzle.
De productie werd continu vergroot en gemoderniseerd met uitbreidingen naar Milaan, Londen en Parijs. In 1899 produceerden ze 162000 uurwerken en wekkers per jaar. In 1902 lanceerden zij de eerste stempelklokken en brachten een reeks van goedkope zakuurwerken, reiswekkers en polsuurwerken voor vrouwen.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog stelden ze Poolse werknemers te werk. Terwijl ze voor het Duitse leger en bondgenoten instrumenten en uurwerken maakten. Waaronder de achtdagen chronograph voor in de cockpit van Messerschmidt en Heinkel vliegtuigen. Buiten de productie van uurwerken en zakuurwerken voor de wehrmacht en luftwacht maakten ze ook nog uurwerken voor het gewone volk.
In 1965 introduceerden ze de “volksautomatic”, het eerste automatisch uurwerk dat betaalbaar was voor het volk met een prijs van 65.- DM. Hiervoor moesten ze een inventief ontwerp maken om de prijs zo laag te krijgen. Het binnenwerk was simpel en gebaseerd op een ouder binnenwerk met een opbouw voor de automatic. Een kleine bijzonderheid is dat de ankergang een wekkergang is met twee halfronde ruby's in plaats van twee stalen stiften.
In de jaren zestig maakten ze dashboardklokjes voor Rolls-Royce en Bentley.
In 1972 brachten ze de Heliomatklok op de markt, een quartzklok die volledig werkte op zonne-energie. En 1986 brachten ze een quartzuurwerk uit die eveneens op zonne-energie werkte. Niet veel later brachten ze de eerste quartzreiswekers uit.
En in 1990 brachten ze brachten ze toen het meest waterdichte uurwerk uit dat waterdicht zou zijn tot een diepte van 12000 meter. Dit doordat het met olie gevuld werd. Volgens huidige critici is het uurwerk wel waterdicht tot die diepte maar is het zeer onwaarschijnlijk dat het binnenwerk nog zou functioneren na de duik omwille van de zeer hoge druk op die diepte. Rond diezelfde tijd begonnen ze aan de ontwikkeling van een radiogestuurde alarmklok die in 1996 geperfectioneerd werd. Ze behaalde een correctietijd van vijf minuten.
De dag van vandaag produceren zij nog steeds kwalitatieve uurwerken van sportief naar gekleed.
Lucerne was een Amerikaans horlogebedrijf dat in de jaren vijftig en zestig actief was. De naam komt van de Engelse schrijfwijze van Zwitserse stad Luzern. Lucerne was gevestigd in New York, de onderdelen kwamen vanuit Zwitserland en de uurwerken werden geassembleerd door voornamelijk Europese emigranten. Omdat de onderdelen van Zwitserland kwamen kwamen ze ermee weg om Swissmade op hun wijzerplaat te zetten. In de beginjaren maakten ze een goede kwaliteit van uurwerken maar er zijn veel uurwerken van Lucerne die van lagere kwaliteit zijn, gemaakt met binnenwerken waarvan de techniek verouderd was. Waarschijnlijk zijn deze naar het einde van Lucerne’s loopbaan gemaakt. Maar niemand weet wat met het bedrijf gebeurd is. Het bedrijf was eigendom van een Duits Amerikaanse familie.
De koekoeksklokken zijn ze het icoon van het zwarte woud maar achter dat mooie houtsnijwerk zit buiten de twee blaaspalgjes een klein en simpel binnenwerk. De kwaliteit van het binnenwerk kan enorm variëren. Maar desondanks de kwaliteit is het niet makkelijk om alles afgesteld te krijgen.
Er zijn ook Zwitserse koekoeksklokken van het merk lötscher
De meest koekoeksklokken hebben twee gewichten een voor de gang en een voor de slag maar er bestaan koekoeksklokken met drie gewichten omdat die zijn uitgerust met een extra melodie of een bewegend tafereel.
Zwartewoud klokken zijn bijzonder omwille van het feit dat het binnenwerk voor een groot deel uit hout bestaan. De stelplaten waartussen de raderen draaien zijn gemaakt van hout Dit brengt enkele problemen met zich mee bijvoorbeeld het uitzetten en inkrimpen van het hout, de tappen op de assen zijn daarom conisch gemaakt.
Ook sommige delen van het raderwerk zijn bij sommigen zwartewoud klokken gemaakt van hout zoals u kan zien op de foto hieronder.
De wijzerplaten kunnen geschilderd zijn op hout maar ook de klassieke metalen wijzerplaat waarbij de indexen opgevuld zijn met was. De gewichten van deze klokken zijn vaak ruw gegoten of de nieuwere klokken hebben gewichten in de vorm van dennenappels. In de meeste gevallen zit de houten kast volledig achter de wijzerplaat maar sommige klokken zijn voorzien van een mooie versierde kast.
De slinger is zeer simpel, bestaat een bol messingen schijf aan een ijzeren staaf en hangt aan een beugelophanging zoals bij koekoeksklokken ook het geval is.
Voor de slag is het altijd een spiraalvormige gong op de achterwand van de kast.
Comtoise klokken zijn Franse klokken die gemaakt werden vanaf 1680 tot in de 19de eeuw, ze werden geproduceerd in de Comte streek vandaar de naam van de klok. Het zijn zeer grote klokken met een grote wijzerplaat van email met een kopere rand of volledig van geslagen kopper. Daarachter schuilt een groot en grof afgewerkt binnenwerk met een grootte en luide bel. Dit zeer degelijk binnenwerk heeft een paar bijzonderheden je kan de klok kan door middel van van een touwtje op elke moment het laatst gepasseerde uur laten slagen en de klok slaagt de uren ook tweemaal met een pauze van ongeveer 5 minuten.
Dit komt omdat dit oorspronkelijk boeren klokken waren als de boeren die op het erf aan het werken waren de eerste keer slagen niet goed gehoord hadden dan wisten ze de het vijf minuten later nog eens herhaalt werd.
Oorspronkelijk zaten deze klokken in mooi hoge houten kasten maar toen deze massaal in de jaren zestig en zeventig naar Belgie en Nederland werden ze geïmporteerd zonder de kasten omdat deze te veel plaatst in namen voor vervoer. Dus de manier hoe wij de comtoise klokken zien is slechts de binnenkast. De klokken werden geproduceerd door boeren in de winter omdat ze niets anders te doen hadden. De klokken werden verkocht aan reizende handelaars die hadden een soort houten rugzak waar de klokken konden worden opgestapeld daarom was de binnenkast vereist. De handelaar verkocht deze klokken dan vervolgens aan houtbewerkers die er een kast voor maakte en de klok dan verkochte.
Neuschateloise klokken zwerden oorspronkelijk gemaakt in Zwitserland meerbepaalt in de canton Neuchatel. De klokken werd gemaakt in de 19de eeuw. Het zijn tafelklokken met een kleine langwerpige houten kast. De kast heeft zeer mooie rond vormen en is meestal vrij donker gelakt en beschildert met bloemen. De wijzerplaat is meestal verguld en soms zijn de indexen op kleine stukjes email geschilderd. De slingerstaaf is zeer dun en onopvallend de slinger is verguld en zeer glanzend is.
Smith en andere merken hebben deze soort klokken verkocht in modern versie gemaakt van kunststof. Bovenop deze klokken staat een goudkleurige bol die meestal langwerpig is terwijl er op de oudere klokken een kroon of een beeldje staat.
Het merk Schmid-Schlenker word aangeduid op het binnenwerk van klokken met een logo van drie s'en in een uitgerekte cirkel. Die drie s'en staan voor W. & A. Schmid-Schlenker van Schwenningen. Het bedrijf werd opgestart door de broers Walter en Albert Schmid in 1935. Ze stonden bekend voor het maken van zeer chique klokken. In de stijl van de neuschateloise klokken. De kasten werden dikwijls gemaakt van kunststof in felle kleuren dat meestal beschilderd werd met bloemetjes. Dit samen met een handvergulde wijzerplaat en een vergulde slinger met steentjes van gekleurd geslepen glas. De afzetmarkt voor deze klokken was voornamelijk Nederland, België, Oostenrijk en Duitsland zelf.
Maar ze maakten ook klokken die onder een stolp stonden met volledig bewegende scenes aangedreven door een aparte veer. Kortom het waren klokken die moesten opvallen
Later gingen ze ook zeer nauwkeurige klokken produceren met speciale compensatieslingers of een balans met een dubbele spiraal.
De klokken werden uitgebracht onder simpelweg de naam Schmid, hun logo was dan ook simpel en handgeschreven. In Zwitserland brachten ze hun klokken uit onder de naam Du Chateau.
In 1978 nam Peter Schmid, de zoon van Walter Schmid het familiebedrijf over. Maar eind jaren zeventig kwamen de quartzbinnenwerken op de markt en werd de Duitse klokkenindustrie grotendeels verplaatst naar lageloonlanden. Dit was het begin van de ondergang van de Duitse klokkenindustrie. In 1996 was het dan ook gedaan voor Schmid.
Hubert Herr is een familiebedrijf dat koekoeksklokken maakt sinds 1860. Oorspronkelijk maakte Hubert Herr het houtsnijwerk voor koekoeksklokken. Vanaf 1918 zijn ze gevestigd in Triberg waar ze niet alleen meer houtsnijwerk maken maar ook kasten en later ook binnenwerken. De dag van vandaag zijn zij het enige koekoeksklokkenmerk die nog steeds alles zelf in huis produceert. Dit geeft het merk meer vrijheid in de creativiteit. Zij maken bijvoorbeeld de kleinste koekoeksklok ter wereld. Maar zij blijven zich ook wel houden aan de tradities, het houtsnijwerk is nog altijd volgens de originele tekeningen van in het begin.
AD Mougin is een zeer gekende klokkenmaker die actief was in de periode rond het midden van de 19 eeuw. Hij werkte vanuit de klokkenmakers regio rond de Franse stad Montbéliard die dicht tegen de grens met Zwitserland licht. Maar het is gekend dat hij ook een vestiging had op de Rue de Turenne in Parijs. De dag van vandaag zijn er nog veel klokken van te vinden voornamelijk van het type Franse pendule maar hij maakte ook andere klokken. Hij won tijdens zijn carrière twee medailles wat hij ook in zijn logo verwerkte.
Meer...
Junghans zag het licht in 1861 toen Erhard Junghans samen met zijn schoonbroer het bedrijf Zeller & Junghans oprichte in de vallei van lauterbach op site van hun voormalige minder succesvolle oilefabriek. Ze begonnen met het produceren van houten kasten, broze ornamenten, wijzers, glazen, scharnieren en slingers voor zwarte woud klokken. Hun eerste klok produceerde ze pas 1866.
In 1888 doet de welbekende Junghans ster haar intrede . Dit was een indicatie van vertrouwen binnen het bedrijf. In 1888 was het een vijfpuntige ster met een J in het midden twee jaar later werd dit veranderd naar de achtpuntig ster die een gestileerd tandwiel moet voorstellen eveneens met een simpele J in het midden maar ook de rest van de merknaam werd weergegeven. In 1888 werd ook voor het eerst de naam Junghans geregistreerd samen met het logo. Het logo was bewust gekozen om een Amerikaans uitzicht te geven want in die tijd waren de amerikanen de pioniers van de marketing.
In 1903 word Junghans de grootste klokken fabrikant ter wereld met 3000 werknemers produceren zij drie miljoen stuks per jaar. Ze hebben buiten lauterbach nog fabrieken en vestigingen in Schramberg, Rottenburg ,Schwenningen , Deißlingen, Ebensee , Venetië en Parijs. In die periode leefde Schramberg volledig op niet alleen door de grote Junghans fabriek maar ook doordat er kleine bedrijfjes ontstonden die als onderaannemers werken voor de productie van kleine onderdelen. Zoals veren, balansveren en schroeven.
In 1918 werd dit gebouw afgewerkt na jaren van planning door Arthur Junghans. Het was een zoektocht naar een oplossing van het probleem: hoe krijg je licht in elke werkplaats van een fabriek dat gelegen is in een vallei. De oplossing was een gebouw in negen smalle terrassen tegen de steilste helling van de vallei bouwen. Doordat de terrassen zo smal zijn word het beschikbare licht optimaal benut
In de jaren dertig begingt junghans te experimenteren om een eigen uurwerk op de markt te brengen en in 1936 is het dan zo ver de Junghans Meister met hun eerste huisgemaakt binnenwerk de J80 dat uiteindelijk een leven kent van 20 jaar productie.
In 1964 lagen de plannen voor van hun eerste huisgemaakte chronograaf op tafel. Een handopwind binnenwerk met 19 gesteende lagers, columwheel systeem en een berguet spiraal. De toenmalig bundeswehr zochten een uurwerk voor hun piloten mee uit te rusten. Junhans diende hun ontwerp van de zeer robuste J88 in en won het contract voor de levering van uurwerken van 1950 tot 1964. Later kwam dit uurwerk op de markt voor de gewone mens en werd dit het historisch icoon van de piloten uurwerken.
In 1951 was Junghans de grootste fabrikant van duitsland en in 1956 de derde grootste fabrikant in de wereld. In 1957 brengen zij hun junghans J83 uit hun eerste chronograaf met automatische opwinding. Het binnenwerk is ook de eerste keer dat ze een fijnafreggeling met een schroef. En zeer fijne stukje techniek voor die periode en daardoor de dag van vandaag zeer gegeerd door verzamelaars.
